„HTŞ Golanili Suriye’de azınlık genç kızlarına tecavüzler: Klinik psikoloğun bakışı“
HTŞ Golani iktidarı gölgesinde Suriye’de azınlık olan genç kızların tecavüzlerine, Fransa'da Macron Golani buluşmasıyla tepki çekti.
HTŞ Golani iktidarı gölgesinde Suriye’de azınlık olan genç kızların tecavüzlerine, özellikle bir AB ülkesi olan Fransa’nın başkenti Paris’te, Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un kahkahalarla Golani kod adlı kişiyi Suriye lideri diye karşılaması, bir klinik psikoloğun bakışıyla Türkische Allgemeine’de “ „“HTŞ Golanili Suriye’de azınlık genç kızlarına tecavüzler: Klinik psikoloğun bakışıı“ “ başlığıyla Almanca olarak yayınlandı. Dikkat çeken analizin Türkçesi burada. Suriye’de tecavüz ve cinsel kölelikler, BM’ye ve Uluslararası Ceza Mahkemesi’ne bir dilekçeyle suç duyurusunda bulunularak bildirildi.
//////////
Murat Güneş, Klinik Psikolog
Suriye’de Alevi genç kızların veya kadınların kaçırılması, cinsel köleliğe zorlanması ve kimliklerinden ötürü sistematik olarak hedef alınmaları, yalnızca savaş suçu ya da insan hakları ihlali değil, aynı zamanda bireysel ve kolektif düzeyde derin psikolojik tahribatlara yol açan bir travma zinciridir.
Cinsel şiddet, kurbanın sadece bedenini değil, kimliğini, onurunu ve insanlık değerini hedef alır. Bu tür travmalarda kurbanın yaşadığı yoğun utanç, suçluluk, değersizlik ve yalnız bırakılmışlık hissi, bireyin özsaygısını ve hayatla kurduğu temel bağı derinden zedeler. Özellikle mezhepsel, etnik veya dinsel kimlik temelinde işlenen bu tür suçlar, kişinin sadece birey olarak değil, ait olduğu toplulukla birlikte hedef alınması nedeniyle kolektif bir kimlik yaralanmasına neden olur.
Bu olaylar, yalnızca mağdurlar için değil, aynı inanç grubundan olan herkes için birer psikolojik travma uyarıcısıdır. “Ben de aynı kimliğe sahibim, bir gün benim de başıma gelebilir” düşüncesi, sürekli bir tehdit ve belirsizlik hali yaratır. Bu durum bireylerde travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), yaygın anksiyete, depresyon ve sosyal çekilme gibi belirtilerle kendini gösterebilirken; toplumlar düzeyinde ise kolektif yas, kültürel sessizlik ve güvensizlik hâkim olabilir.
Uluslararası aktörlerin sessizliği ya da yüzeysel diplomatik tavırları, mağdurların zihninde adeta “acımız değersiz”, “bizi gören yok” algısını pekiştirir. Bu, psikolojide “ikincil travmatizasyon” olarak tanımladığımız bir durumdur: Mağdurun yaşadığı travma, çevresinden beklediği desteği görememesiyle katmerlenir. Özellikle dünya liderlerinin tebessüm eden görüntülerinin kamuoyuna yansıması, doğrudan olmasa da sembolik düzeyde bir inkâr ya da umursamazlık olarak algılanabilir.
Oysa travmaların iyileşmesi için adalet kadar, tanınma, onay ve destek de gerekir. Bu, yalnızca hukuki mahkemelerle değil, aynı zamanda toplumsal tanıklık, kolektif farkındalık ve psikososyal destek mekanizmalarıyla mümkündür.
Sonuç olarak; Alevi kadınların uğradığı bu korkunç eylemler yalnızca yargılanması gereken suçlar değil, aynı zamanda tüm insanlığın ruhsal sağlığını ilgilendiren derin bir yara niteliğindedir. Sessizlikle değil, yüzleşme ve dayanışmayla iyileşebiliriz.
Suriye’de Alevi toplumuna karşı uzun süredir uygulanan baskı, ayrımcılık ve insanlık dışı politikalar, özellikle kadınları hedef alan ağır ihlallerle birlikte artık görmezden gelinemez bir boyuta ulaşmıştır. Bu nedenle, hem bir insan olarak hem de bir klinik psikolog olarak yaşananlara sessiz kalmamak adına bu yazıyı kaleme alma gereği duydum. Amacım, yaşanan travmaları sadece anlatmak değil; aynı zamanda uluslararası vicdanı harekete geçirmek ve dayanışma çağrısında bulunmaktır.
Kaynak
„El-Jolani terör örgütü tarafından kaçırılan Suriye’deki bir azınlık mensubu Arap Alevisi Mira, kameraya kasıtlı ve açık bir şekilde elini göstererek, elinde işkence ve yanık izleri olduğunu ortaya koyuyor.“ Tercüme
https://www.facebook.com/share/v/16JwuJH4MK/
